W ostatniej drodze śp. Januszowi Opielińskiemu towarzyszyło wielu leśników, którzy przyjechali z różnych stron kraju, aby Go godnie pożegnać. Podczas Mszy świętej pogrzebowej, przy trumnie Zmarłego leśnicy pełnili wartę honorową. Przed obrzędem ostatniego pożegnania Tadeusz Dragon, Zastępca Dyrektora ds. Gospodarki Leśnej Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Krakowie, przypomniał bogatą ścieżkę zawodową Zmarłego i pożegnał w imieniu wszystkich zgromadzonych leśników.

Po odprawieniu Mszy świętej i modlitwach kondukt żałobny, któremu przewodziły poczty sztandarowe biura Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Krakowie i wszystkich Nadleśnictw RDLP w Krakowie odprowadził śp. Zmarłego na wieczne spoczywanie do rodzinnego grobowca.

W imieniu leśników z terenu RDLP w Krakowie wieniec pożegnalny złożyli Jan Kosiorowski, Dyrektor RDLP w Krakowie i zastępca dyrektora Tadeusz Dragon.

Janusz Opieliński urodził się 30 marca 1929 roku w Poznaniu. Codziennym życiem i sercem związał się z Krakowem i Małopolską. Był leśnikiem znakomicie wykształconym na najstarszej polskiej uczelni i przygotowanym do wykonywania zawodu, któremu przyszło wchodzić w dorosłe życie tuż po II wojnie światowej, w bardzo trudnych, czasami wręcz dramatycznych okolicznościach historycznych dla naszego kraju i Narodu!

Ci, którzy go znali, pracowali z nim i przyjaźnili się mówią, że był wielkim pasjonatem leśnictwa, przyrody, lasu - człowiekiem rozmiłowanym w polskich lasach i posiadającym o nich dużą wiedzę, człowiekiem, który na obecny kształt małopolskich lasów – i nie tylko małopolskich – miał wielki wpływ przez całe swoje dorosłe życie.

Był absolwentem Uniwersytetu Jagiellońskiego. Tutaj w latach 1949-1953 ukończył Wydział Leśny i uzyskał stopień naukowy - magister leśnik i tytuł zawodowy - inżynier leśnik. Następnie w latach 1969-1970 ukończył Studium Podyplomowe z Użytkowania i Transportu Leśnego w Wyższej Szkole Rolniczej w Poznaniu i kolejno w latach 1970-1971 -  Zaoczne Studium Organizacji i Zarządzania.

Pracę zawodową związaną z leśnictwem rozpoczynał jako robotnik leśny, następnie robotnik pomiarowy. Wraz z upływającym czasem piął się po szczeblach zawodowej drabiny. W czerwcu 1953 roku został skierowany nakazem pracy do Brzegu nad Odrą, gdzie przez trzy lata pracował w Lasach Państwowych jako taksator. Po powrocie do Krakowa w latach 1957-1960 pracował w Biurze Urządzenia  i Pomiaru Lasu na stanowisku starszego inżyniera kontraktowego, projektanta.

Od 1960 roku związał się zawodowo z Okręgowym Zarządem Lasów Państwowych w Krakowie. W latach 1960-1966 pracował jako starszy inspektor, a w latach 1967-1973 – jako naczelnik Wydziału Użytkowania i Transportu.

Od 1973 roku, aż do emerytury w 1991 roku, był zastępcą Dyrektora ds. Technicznych Okręgowego Zarządu Lasów Państwowych w Krakowie. Odpowiadał przede wszystkim za pozyskanie i sprzedaż drewna oraz technologię prac leśnych.

Był cenionym fachowcem, o dużej wiedzy z zakresu inżynierii leśnej. Cechował się zaangażowaniem w pracę, był rozsądnym, spokojnym i rozważnym w decyzjach dyrektorem. Pozostawił dobre wspomnienia w sercach współpracowników.

Odszedł na emeryturę 27 lat temu. Pozostał jednak bardzo aktywnym leśnikiem-seniorem, związanym z biurem Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Krakowie i jego pracownikami. Przewodził grupie seniorów Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Krakowie, inspirując i koordynując coroczne wycieczki do lasów, biorąc udział w bieżących, ważnych wydarzeniach Lasów Państwowych i aktywizując środowisko leśników-seniorów do wielu działań.

Wykorzystywał swoje doświadczenie zawodowe, wiedzę merytoryczną i umiejętności zarządcze mocno angażując się w prace SITLiD, oraz publikując artykuły w prasie leśnej, dotyczące spraw bieżących związanych z leśnictwem, a także ludzi małopolskich lasów, którzy z czasem odchodzili do Pana. Pragnął zachować pamięć o nich i przekazać wiedzę kolejnym pokoleniom o ich dorobku zawodowym, a także o wartości ich życia i przymiotach charakteru. Był skarbnicą wiedzy o leśnikach i czasach, które przeminęły.

Za swoją pracę i postawę społeczną był wielokrotnie odznaczany m.in.: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski przyznanym w 1982 roku.

Niech Bory szumią nad Jego mogiłą!