Profesor Zenon Muszyński cieszył się dużym autorytetem zarówno wśród pracowników naukowo-dydaktycznych, administracyjnych, jak i studentów. Cechowała go wysoka kultura osobista, wielka wrażliwość i serdeczność, z którą odnosił się do wszystkich napotkanych ludzi.

Był Kierownikiem Katedry Użytkowania Lasu i Drewna w latach 1984-1995, Prodziekanem Wydziału Leśnego Uniwersytetu Rolniczego im. H. Kołłątaja
w Krakowie w latach 1984-1990, wieloletnim wykładowcą użytkowania lasu i transportu leśnego na Wydziale Leśnym oraz nauczycielem akademickim Małopolskiej Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Tarnowie, gdzie w latach 2006-2011 był Rektorem. Pełnił również funkcję przewodniczącego Zarządu Komisji Ergonomicznej PAN w Krakowie oraz Prezesa Zarządu Polskiego Towarzystwa Ergonomicznego (Oddziały w Krakowie i Tarnowie).

Opublikował blisko 200 publikacji. Był promotorem przewodów doktorskich,  prac dyplomowych, recenzentem wniosków o nadanie tytułu naukowego profesora, rozpraw habilitacyjnych,  doktorskich, publikacji naukowych. Odbywał staże naukowe m.in. w Kanadzie, USA, Finlandii, Szwecji, Słowacji, Słowenii  i na Ukrainie.

Był również weteranem walk o wolność i niepodległość ojczyzny – NSZ AK (1942-1945). W dniu 29 września 2017 r. decyzją ministra obrony narodowej został mianowany na stopień kapitana.

Za działalność naukowo-badawczą, dydaktyczną i organizacyjną był wyróżniony wieloma odznaczeniami, nagrodami państwowymi i resortowymi, m.in.:Złotym Krzyżem Zasługi (1979), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1987), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1990), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2012), medalem MWSE „Bene Merito”, nagrodami: Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego i Techniki oraz licznymi nagrodami JM Rektora AR w Krakowie.

W dniu 27 grudnia 2017 r. prof. Zenon Muszyński spoczął na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. W ostatniej drodze towarzyszyli mu także leśnicy i wiele pocztów sztandarowych Nadleśnictw RDLP w Krakowie.

Rodzinie Zmarłego Pana Profesora małopolscy leśnicy składają wyrazy głębokiego współczucia i żalu.